Bart de Walloniseerder

Na een week stilzwijgen over het drama van Ford Genk is daar eindelijk de commentaar van Flanders’ Voice; "Wallonisering van de economie" was de diagnose. Geniale communicatie-dienst, dat moet je de NVA wel nageven. Sociale problemen benoemen en ze tegelijk linken aan de Walen, én tegelijk toch kunnen beweren dat het niet racistisch is. Wallonië demoniseren, zonder zogezegd de Walen te viseren en dan nog in één adem het Duitse model promoten... Goebbles zou het niet beter gekund hebben.

 

Walloniseren van de Economie

Bart De Wever(2012) haalde mosterd voor zijn uitspraak in het boek Econoshock van de Vlaamse would-be Milton Friedman, Geert Noels (2009), die met zijn simplistische redeneringen de kruidenierslogica van Voka een "wetenschappelijk" allure geeft. Met Wallonisering bedoelt hij, en na hem ook Bart De Wever, dat de Vlaamse Economie het risico loopt, om letterlijk besmet te worden door de problemen van Wallonië aan de overzijde van de taalgrens.

. Volgens Walloniserings-hypothese bestaat de kern van de Waalse economie uit een teveel aan overheidsjobs, en daardoor grote inertie, gekenmerkt door clientelisme, afhankelijkheid, militante vakbonden, weinig ondernemerschap; (Noels 2009) kortom een “hangmatcultuur”(VOKA 2011). Het economisch beleid wordt daarenboven gekenmerkt door fatalisme, overheidsinmenging en steun aan toekomstloze bedrijven in moeilijkheden. (Noels 2009) Bijgevolg staat Wallonisering voor alles wat met “slecht” geassocieerd wordt volgens het heersende neoliberale NVA-discours.

Die Waalse realiteit waar de NVA en Noels graag naar verwijzen is echter in eerste plaats hun eigen creatie, en het gevolg van een culturalisering, of Wallonisering van de politieke realiteit, omdat ze grotendeels foutief is én uit zijn context is gerukt. Ze is een vorm van “Culturalisering van de politiek”(Brown 2008), een vorm van discours dat zaken herleid tot culturele oorzaken, en een verdwijntruc toepast op geschiedenis, politieke economie, klasse, machtsrelaties, kolonisatie, etc… en die de zaken dus depolitiseert, en dat daardoor zowel racistisch is maar toch de schijn van tolerantie kan ophouden. Bij het Walloniseren reduceert men de problemen van Wallonië tot een tekort aan werklust, te grote neiging tot syndicalisme én een voorliefde voor werkloosheid en corruptie.

Dit discours negeert het feit dat een groot deel van de verschillen tussen de Waalse en Vlaamse economieën bijvoorbeeld geografische en historische oorzaken heeft; de positie van de havens en de verdeling van de Marshall-steun na WOII, om er maar twee te noemen. Ze negeert ook de interne verschillen binnen beide regio’s; zo is de Waals-Brabantse  en Brusselse economie bijvoorbeeld veel gelijkender op die van het centrum van Vlaanderen, en volgens de gebruikte standaarden performanter, dan pakweg de Limburgse of het West-Vlaamse platteland. Ze negeert ook dat Voka, VBO en UWE gelijklopende belangen hebben, net als ABVV en FGTB; terwijl men een harmonieuze Vlaamse eenheid probeert te creëren, met tegengestelde belangen met “Wallonië”.

De échte Wallonisering

Dat de Waalse samenleving er niet te best aan toe is, valt niet te ontkennen. De lonen liggen er lager dan in Vlaanderen en de werkloosheid ligt er hoger. Dit is grotendeels het gevolg van de economische ramp na de jaren ’60, waarbij de mijnen en metaalindustrie het slachtoffer werden van een globaliserende economie, de vrije markt en de liberaliserende politiek van de Europese gemeenschap. Ze is het gevolg van het feit dat de overheid niet ingreep om de industrie te redden en te reconverteren. In plaats daarvan liet ze de industrie sluiten en de decennia opgebouwde financiële tegoeden verdwenen naar de financiële wereld, in eerste plaats Fortis en de opvolgers van de Soc Gen.

Vandaag wordt ook Vlaanderen geconfronteerd met een economische crisis situatie gelinkt aan geliberaliseerde markten. Het drama van Ford Genk is daar enkel het duidelijkste voorbeeld van. Dit fenomeen Wallonisering noemen is echter van de pot gerukt, en dat om verschillende redenen. Ten eerste omdat men Wallonisering linkt aan de non-competitviteit van de loonkost, en dat terwijl de lonen in Wallonië gemiddeld lager liggen dan in Vlaanderen, én dat de loonkost van de assemblage, die slechts 5% uitmaakt van de totale productiekost, helemaal niet hoofdreden was voor de sluiting van Ford Genk. Bovendien spelen gelijkaardige scenario’s spelen zich over heel Europa af, die noch geografisch, noch historisch, noch politiek iets te maken hebben met Wallonië. Ford sloot bijvoorbeeld behalve Genk ook 2 vestigingen in Groot-Brittanië. Heel Europa wordt vandaag geconfronteerd met record-werkloosheidcijfers én zelfs de Duitse economie sputtert vandaag.

Tegen de Wallonisering, de Germanisering

Als oplossing voor de Wallonisering stelt Bart De Wever het Duitse model voor. Dat Duitse competitiviteitsmodel, waarbij de arbeid geflexibiliseerd en geprecariseerd wordt; de lonen omlaag moeten, uitkeringen verlaagd worden en de vakbonden ingetoomd worden, zou soelaas moeten bieden. Hij verzwijgt daarbij echter twee zaken.

Ten eerste stellen verschillende Vlaamse macro-economen ondertussen dat het Duitse Model onhoudbaar en contraproductief is. (De Grauwe 2010; Heylen 2010)Het drukt de koopkracht drukt en daarmee ook de vraag, waardoor de algemene onderconsumptie in de economie enkel toeneemt. Bovendien is het tijdelijke positieve effect eigenlijk niets anders is dan een moderne versie van het beggar-thy-neighbour principe van de jaren 30, waarbij de crisis voortdurend van land naar land wordt geexporteerd, zonder een oplossing te bieden, en voor iedereen de zaak te verergeren.

Ten tweede negeert het de sociale gevolgen; wellicht zou een drastische verlaging van lonen en uitkeringen de competitiviteit van de Vlaamse economie allicht tijdelijk aanzwengelen, en misschien zou zelfs de werkloosheid tijdelijk dalen; maar daar staat wel tegenover dat ons inkomen uit arbeid en uitkeringen serieus zou dalen, dat de armoede en ongelijkheid zou toenemen en dat er vooral veel “working poor” zouden bijkomen, die aan het einde van de maand niet kunnen rondkomen.

De Walloniseerder

Heel voorspelbaar verwacht Bart De Wever geen soelaas van de federale, ge-Walloniseerde regering. Zo zou men bij loonsverlagingen, door bijvoorbeeld een index-sprong, teveel werknemers met minder dan 1300 euro/maand ontzien, terwijl volgens het Duitse model net deze lonen verlaagd moeten worden om een competitieve lage-loon-sector te creëren. De onwil van de federale regering schreef hij toe aan de invloed van deze lage-loon kiezers, die hij gelijk stelde aan “PS Publiek”,(De Wever 2012) dat bijdraagt tot de Wallonisering van België en Vlaanderen.

Het is interessant vast te stellen hoe Bart De Wever behalve “de Walen” ook “working poor” stereotypeert en viseert. Interessant is overigens ook dat Bart De Wever met zijn Duitse Model, het aandeel “working poor” ferm wil opdrijven, en daarmee onvermijdelijk het aandeel "PS Publiek" in Vlaanderen zal laten toenemen. Wie zorgt er dan eigenlijk voor de Wallonisering van Vlaanderen?

Bronnen:

Brown, W., 2008. Tolerance as a discourse of depoliticization. In Regulating Aversion: Tolerance in the Age of Identity and Empire. Princeton: Princeton University Press.

De Grauwe, P., 2010. Moeten we met z’n allen het Duitse economische model kopiëren? De Morgen. Available at: http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/De-Gedachte/article/detail/1185248/2010/11/20/Moeten-we-met-z-n-allen-het-Duitse-economische-model-kopieren.dhtml [Bezocht oktober 29, 2012].

Heylen, F., 2010. Freddy Heylen: “Ik zie geen Duits mirakel”. Trends. Available at: http://trends.knack.be/economie/nieuws/beleid/freddy-heylen-ik-zie-geen-duits-mirakel/article-1194873014896.htm [Bezocht oktober 29, 2012].

Noels, G., 2009. Risico op Wallonisering van Vlaanderen. Econoshock. Available at: http://www.econoshock.be/risico-op-wallonisering-van-vlaanderern [Bezocht oktober 29, 2012].

VOKA, 2011. Voka haalt uit naar Waalse “hangmatcultuur” - De Standaard. De standaard. Available at: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=O63955RN [Bezocht oktober 29, 2012].

De Wever, B., 2012. Bart De Wever: “Onze economie Walloniseert”. Knack. Available at: http://www.knack.be/nieuws/belgie/bart-de-wever-onze-economie-walloniseert/article-4000200151293.htm [Bezocht oktober 29, 2012].