Brief aan de Duitsers

"Wellicht weet u het niet, maar de leningen aan Griekenland, Ierland en Portugal zijn in werkelijkheid een schuld opgelegd aan de volkeren van deze landen om uw banken 'te redden'."

Brief door Jose Castro Caldas. Castro Caldas is mijn co-promotor voor mijn doctoraat aan CES (samen met Carl Devos aan de ugent), hij is economist, onderzoeker aan het Centrum voor Sociale Studies in Coimbra, en actief binnen het Links Blok en het Burgerinitiatief rond het onderzoek maar de schuld.

Overgenomen van esquerda.net

Mevrouw Merkel, bondskanselier van Duitsland

Ter gelegenheid van uw bezoek aan ons land, had ik u graag een kort bericht meegegeven voor uw landgenoten. Graag zou ik hen dit willen zeggen:

- We weten dat uw regeringen u in de afgelopen tien jaar zeiden dat uw loon diende verlaagd te worden ​​om de toekomst van uw sociale staat te behouden. Ze vertelden je, en je geloofde ook, dat als een ​​klein deel van de inkomsten afgestaan zouden worden, jullie concurrentieler zouden worden. Op deze manier zou het land een deel zou kunnen zetten om uw pensioen te betalen en de toekomst van de sociale rechten van uw kinderen kunnen ondersteunen.

- We weten dat de afgelopen tien jaar niet makkelijk was voor u en dat uw land. Sinds toen is de samenleving harder geworden en de ongelijkheid toegenomen. We weten ook dat het beoogde doel werd bereikt. Duitsland werd inderdaad "concurrerentieler”, het exporteerde meer, en importeerde minder en goedkoper, het bouwde grote overschotten uit op de betalingsbalans en zorgde voor een grote toename van het financiele vermogen op uw banken.

- We weten, maar u misschien niet omdat uw elite u het wellicht niet vertelde, dat dat financiele vermogen, bij gebrek aan beter alternatief, werd doorgesluisd naar leningen aan lage rente aan banken in Zuid-Europa , met inbegrip van Portugese banken, die het op hun beurt, met veel reclame en kleine lettertjes uitleenden aan families in het zuiden, waarvan de salarissen lag bleven, maar net zoals jullie een huis, een auto en een levensstijl zoals de uwe wilden hebben.

- Onze economieën groeiden weinig; onderhevig aan concurrentie door de globalisering die vooral uw exporterende bedrijven ten goede kwam. Maar via het krediet dat uw banken, via de onze. ons ​​boden, zou ervoor zorgen dat heel wat van onze families toegang kregen tot consumptiegoederen, velen geproduceerd door uw exporterende bedrijven. Een tijdje leek deze situatie goed voor iedereen.

- Wanneer in 2008 alle zeepbellen echter begonnen te barsten, en uw banken ontdekten dat ze te veel risico hadden genomen werd het krediet aan de Zuiderse banken en zelfs staten afgesneden. Als de Europese Unie niet had besloten dat geen enkele bank failliet mocht gaan, waarbij de staten verantwoordelijk werden voor de bankschulden, zouden we getuige geweest van een razzia op zowel schuleisende als schuldlijdende banken. Maar de EU-regeringen besloten de banken te “redden", vervolgens zouden ze samen met de ECB en het IMF, de “staten redden.” Op die manier werden jullie eigen banken, die geld hadden uitgeleend tegen een lage rente, alle risico-criteria negerend, zelf gered van faillissement. Op die wijze zijn ze erin geslaagd om de rente op dit sort leningen te blijven innen tot ze afgeschreven waren. Anders waren zij nu ook allemaal failliet. U weet het allicht niet, maar leningen aan Griekenland, Ierland en Portugal zijn in werkelijkheid een schuld opgelegd aan de volkeren van deze landen door de 'redding' van uw banken.

- maar tot nog toe hebben jullie staten, noch jullie allen als belastingplichtigen, niet een euro die wordt uitgegeven voor deze 'bailouts' van Griekenland, Ierland en Portugal. Tot nu toe heft uw regering enkel garanties verstrekt aan een Europees noodfonds dat gratis leent en dat geld uitleent aan de “geredde” “probleemlanden” aan tot 3% of 4%.

- Het kan zijn dat u het niet weet, maar die situatie zal binnenkort wellicht veranderen.  De opgelegde besparingen in ruil voor de leningen, verdrinken de “geredde” landen. Kortom, er komt een punt wanneer deze landen op die manier die schulden niet meer kunnen zullen kunnen terugbetalen. Op dat moment zullen er verliezen zijn, zware verliezen voor iedereen; Duitse belastingbetalers inbegrepen.

maar al de moeite die jullie  de afgelopen tien jaar hebben gedaan om te maken Duitsland 'concurrerentieel' te maken kan uiteindelijk in een oogwenk in rook opgegaan zijn. Uw overschotten, zijn onze tekorten, het  financieel vermogen van jullie banken zijn onze schulden.Jullie leiders hoorden te weten dat een economie een system is, en de Eurozone is daarin geen uitzondering. Wanneer partijen trachten voordeel te halen ten koste van elkaar, kan het resultaat van de geheel en elk appart slechts desastreus zijn.

- Het kan zijn dat u het niet weet, maar uw leiders misleiden u al sinds te lang.

Vergeef me, mevrouw Merkel, als ik tussen sommige woorden een overmaat van teveel bitterheid liet doorschijnen. Ik kan het gewoon niet kan verbergen: het opzetten van de ene volkeren tegen de anderen is ondraaglijk voor mij, vooral wanneer ze uiteindelijk worstelen met een probleem dat gemeenschappelijk is voor iedereen – het probleem van de financiele wereld die regeert over onze regeringen, in het belang van de 1% van de bevolking, zowel bij u als bij ons. Herinneringen komen me te boven van tragedies  uit het verleden die vandaag ondenkbaar zouden moeten geweest zijn. Ik hoop toch dat u het allicht met één punt met mij eens bent: die ondenkbare terugkeer naar dat verleden moet ten allen prijze vermeden worden.