In zowat alle landen van de EU probeert men vandaag de crisis van het kapitalisme door te schuiven op de schouders van de werkende bevolking. Sinds 2008 werden de banken uitgekocht en werden hun schulden staatsschulden. Vandaag willen de regeringen - onder het mom van de afbouw van deze schulden - de rekening van de crisis doorschuiven aan de werkenden, de werklozen, de ambtenaren... Ze worden daartoe aangepord door "de markten", of beter de speculatieve investeringen van dezelfde banken die aan de basis van de crisis lagen, en gered werden door de staat.
De eerste voorbeelden zijn gekend. Eerst waren het IJsland en Ierland die al stevige besparingen moesten slikken, nu zijn het de Zuid-Europese landen. Samen met de EU en het IMF doen de regeringen er nu alles aan om de kapitalistische speculanten gunstig te stemmen. Alle sociale verworvenheden moeten wijken voor de dictatuur van de ratingsbureaus, het IMF, de EU en het internationale financiële kapitaal. De Grieken en Portugezen moeten vandaag inleveren op hun loon (lonen die nu al slechts 500-700 euro bedragen), op hun uitkeringen en ze verliezen hun statutaire rechten. Tegelijkertijd wordt er gesneden in alle openbare diensten; gezondheid, onderwijs, openbaar vervoer, post... De recepten blijven ondanks de crisis uit hetzelfde neoliberale kookboek komen: besparingen, privatiseringen en flexibiliseringen.
In België staat ons na de verkiezingen hetzelfde te wachten. Ondanks de communautaire heibel en de politique politicienne valt er toch een sterke eensgezindheid te ontwaren bij alle grote partijen. Allen, van VB tot SPa, willen ze de crisis op op één of andere wijze op de gewone man verhalen door middel van besparingen en loonbevriezingen. Op die wijzen moeten de werknemers, ambtenaren en hun families opdraaien voor een crisis die ze zelf niet veroorzaakt hebben.
In de Vlaamse regering, waar wel stabiliteit is hebben we al een voorproefje gekregen van dat soort maatregelen. De werknemers van onder andere de VRT en van de ondersteuningspunten in het onderwijs waren daar het eerste slachtoffer van. Ook werknemers in de privésector kregen in heel wat bedrijven reeds rekeningen gepresenteerd, bij Bayer, bij Opel, bij Carrefour, bij Inbev...
De harde besparingsmaatregelen die eraan komen zullen op weerstand stuiten, zoals we vandaag in Griekenland zien. De Belgische politici zullen uiteraard wachten met het botte mes boven te halen tot na de verkiezingen. We weten nu al dat er na deze verkiezingen een nieuw globaal plan aankomt. Wij moeten echter niet op hen wachten om nu al het verzet te beginnen organiseren. Wanneer ikzelf mij kandidaat stel bij deze verkiezingen hoort dan ook in dat kader geïnterpreteerd te worden. Wij voeren nu een campagne om na de verkiezingen naar de piketten te trekken en op straat te komen. Samen met de Griekse arbeiders zullen we de strijd aan gaan tegen de rekening van de kapitalistische crisis die ons allen gepresenteerd zal worden. Als Vlaamse, Waalse, en bij uitbreiding alle Europese werknemers en jongeren, hebben we uiteindelijk dezelfde belangen en dezelfde strijd. On est tous des grecs!
No comments:
Post a Comment