Interview in 'het Wekelijks Nieuws' (Krant van WVl)

Klik erop om te lezen...

De onzin van de ontgroeiing

Of waar de groene beweging, tijdens de blauwe jaren, de rode draad kwijt speelde.

In de radicale zijde van de ecologische beweging is de doctrine van de 'de-growth', of de ontgroeiing, vandaag zeer populair. Deze 'groenen' stellen dat onze economie moet krimpen om ze ecologisch verantwoord te maken. Niet alleen vervreemdt dit de groene beweging van de arbeidersbeweging. De doctrine is vanuit theoritisch oogpunt gewoon volledig fout. Ze is het gevolg van het feit dat een deel van de ecologische beweging is beginnen denken binnen het kader van de kapitalistische economie.

De-growth start van de assumptie dat de economische groei van het kapitalisme vandaag niet houdbaar is. Deze groei gaat immers ten koste van ons milieu en breng op die manier de levensbaarheid van ons eco-systeem en de leefsituatie van de volgende generaties in gevaar.

Op zich klopt het natuurlijk dat de kapitalistische groei ten koste gaat van ons ecosysteem. Alles moet wijken voor de winstlogica; de winstlogica die vandaag de basis vormt van de economische groei. Economische groei - of de groei van het BBP, zoals ze wordt uitgedrukt - gaat in de huidige ontwikkelingsfase van het kapitalisme ten koste van de uitputting van de natuurlijke rijkdommen, de opwarming van het klimaat... Ze zorgt voor de vervuiling van de natuurlijke omgeving van zowel de mens als van heel wat planten- en diersoorten.

Wie echter de negatieve groei zou voorstellen als hét alternatief daarop, maakt een fatale fout. Op deze wijze stel je dat iedereen een deel van zijn welvaart zal moeten afstaan om 'het milieu te redden'. Dit is niets anders dan zeggen dat de werknemers en hun gezinnen deels zouden moeten betalen voor de fouten van het kapitalisme. De ecologische beweging riskeert daarbij het gehoor definitief te verliezen van diegene die het hardst uitgebuit worden door het systeem. Bovendien zijn zij het ook die van hun sociale positie uit, de macht hebben om het kapitalistische systeem onder druk te zetten.

Deze fatale fout komt er doordat een deel van de 'groene' beweging, zelfs het radicale deel, gedurende de afgelopen 20 jaar, is beginnen denken binnen het economisch kader van het kapitalisme. Binnen het kapitalistische denkkader is dat inderdaad de enige oplossing: een deel van de welvaart van de gezinnen opofferen, om op die wijze het milieu te redden.

Wat die ecologische beweging echter vergeten is, is de marxistische economische analyse. Deze is vitaal om een antwoord te vinden op de problemen die de kapitalistische groei vandaag veroorzaakt. Daarvoor moeten we eerst én vooral stilstaan bij wat economische groei in feite is. Economische groei betekent in feite de toename van gebruikswaarde, of totale welvaart, in de economie. Marx(1) stelde reeds dat er twee zaken zijn die gebruikswaarde voortbrengen; het is te zeggen, de natuur enerzijds en de menselijke arbeid anderzijds (hoewel de laatste een deel is van het eerste).

Aangezien kapitalisten hun winsten halen uit surplus-waarde, door het naar zich toe trekken van onbetaalde waarde; gebeurt dit door uitbuiting. Doordat het winstmotief de motor is van de kapitalistische groei, vindt de economische groei vandaag plaats door de uitbuiting van zowel de arbeid als de natuurlijke rijkdommen. In tegenstelling tot arbeid, die zichzelf regenereert door de voortplanting van de bevolking, regenereert de natuur zich niet, of veel trager. Daardoor blijkt deze uitbuiting een veel negatiever effect te hebben op de toekomstige generaties en op ons ecosysteem.

Wanneer men binnen het kader van het kapitalisme denkt, rekening houdend met de langetermijn-tendens tot dalende winstvoet, zit er inderdaad niets anders op dan ofwel de totale gebruikswaarde, de welvaart, te doen dalen, ofwel de uitbuiting van de natuur te verlagen door de uitbuiting van de arbeid op te drijven. De eerste optie wordt naar voor geschoven door de radicale groene beweging onder naam van de de-growth doctrine, de tweede optie wordt gebruikt door de 'officiele' groene beweging. Deze wil zich op die wijze als een aanvaardbare politieke beweging presenteren bij een deel van de heersende kapitalistische elite.

De uitbuiting van de arbeid opdrijven om die van het milieu te verminderen, is immers niets anders dan de concrete vertaling van de doctrine 'de vervuiler betaalt'. Dit kan gebeuren door bijvoorbeeld extra taksen te leggen op energie, milieuvervuilende verpakkingen te taxeren... Met de vervuiler wordt in die logica uiteraard naar de consument van vervuilende artikelen gekeken. De 'consument' - dus eveneens de werknemers en hun families - zal immers de grootste slachtoffer zijn van dit soort maatregelen. In de mate dat deze ecologische taksen al niet direct voor een reeele koopkrachtdaling zorgen, zullen de bedrijven die geconfronteerd worden met dit soort taksen, ze doorrekenen aan diezelfde consument. Daarenboven hebben dit soort maatregelen het perverse effect dat ze in eerste plaats de minst begoede consumenten treffen, die in eerste plaats geen geld hebben om zich 'milieuvriendelijke' producten aan te schaffen.

Marxisten horen beide blauw-groene logica's te verwerpen. Enkel een echte socialistische groene beweging, waar LSP zich toe rekent, doet dat. Ecologische socialistische weigeren om definitieve antwoorden te formuleren binnen de kapitalistische logica, omdat ze uiteindelijk ten koste gaan van de arbeidersklasse in plaats van het kapitalisme die de ecologische problemen uiteindelijk veroorzaakt.

Niets doen biedt uiteraard ook geen mogelijkheid, wat dan zullen de komende generaties - de kinderen van de arbeidersklasse vandaag - de rekening krijgen gepresenteerd.

De enige wijze om consequent vanuit links oogpunt een ecologisch standpunt in te nemen, is door het kapitalisme zelf in vraag te stellen. Neem de winstlogica weg, en dan hoeft economische groei helemaal niet ten koste te gaan van de natuur. Welvaart, of de totaal geproduceerde waarde, kan immers ook perfect stijgen door arbeid op een efficientere wijze in te zetten. Wanneer bijvoorbeeld ingenieurs én werklozen worden ingezet om nieuwe moderne milieuvriendelijkere auto's te produceren uit de recyclage van oude, dan biedt dat een toename van de totaal geproduceerde waarde, zonder dat dit de natuur aantast. Men kan eveneens moderne, efficientere en milieuvriendelijkere productietechnologien verspreiden naar minder ontwikkelde economien. Dit kan echter niet gebeuren binnen het kader van het kapitalisme, omdat de concurrentie tussen nationale burgerijen enerzijds en het intellectuele eigendom over technologie door grote multinationals anderzijds, dit verhinderd.


Groei dus perfect samen gaan met ecologie; maar dit verondersteld een andere soort economie dan de kapitalistische. Daarvoor is een geplande, socialistische economie nodig, waarbij de bevolking inspraak heeft over wat en hoe geproduceerd wordt, rekening houdend met de behoeften van de eigen en de volgende generaties. Daarom is het socialisme de enige oplossing voor een leefbaar economisch systeem, zowel ecologisch als sociaal.


1. oa in 'Kritiek op het programma van Gotha'

____________________
Opmerking: Dit is een draft-versie; kritieken zijn uiteraard welkom op jonas.vanvossole@ugent.be

Campagne filmpje obv Radio1 interview

http://clusterstreamhobo.telenet-ops.be/AVS/nieuws/nieuwswoensdag.wmv

Interview met Radio 1 over splitsing sociale Zekerheid

Wat zijn de speerpunten van LSP tijdens deze campagne?

De Linkse Socialistische partij heeft twee belangrijke punten in deze campagne. Enerzijds verzetten we ons tegen het nationalistische opbod tussen de grote partijen. Wij zijn tegen het feit dat men Walen en Vlamingen tegen elkaar uitspeelt. LSP gebruikt tijdens deze campagne dan ook een tweetalige affiche onder de titel "Verdeel de rijkdom, niet de werknemers".

Verdeel de rijkdom, niet de werknemers; omdat Waalse en Vlaamse werknemers uiteindelijk dezelfde belangen hebben. Uiteindelijk zullen we in dezelfde situatie komen zoals de Griekse bevolking vandaag. En willen we dan sterk staan, zullen we samen moeten vechten

Het tweede punt is dan ook dat LSP weigert te aanvaarden dat de rekening van de kapitalistische crisis wordt doorgerekend aan de gewone bevolking. Alle partijen zijn het vandaag eens over het feit dat er na de verkiezingen bespaard moet worden. Ze willen zo de miljarden die werden uitgegeven om de banken te redden, na de verkiezingen, laten betalen door de gewone bevolking. LSP aanvaard niet dat de winsten

LSP komt dan op met een heel duidelijk antikapitalistisch programma. Het kapitalisme en de winsthonger van een kleine groep kapitalisten hebben ons in de miserie gebracht. Het zijn dan ook de banken die de crisis horen te betalen; niet wij!

Wat denkt LSP over de splitsing van de Sociale Zekerheid?

LSP is tegen de splitsing van de sociale zekerheid. We denken dat dit de eerste stap is in de afbouw ervan. De sociale zekerheid is gebouwd op de solidariteit van de arbeidersbeweging. Wanneer wij bij een splitsing van die sociale zekerheid de kracht van onze kameraden van bijvoorbeeld van het FGTB, zouden verliezen, zou dit de sociale zekerheid sterk verzwakken. Dan zijn we zeker dat de Vlaamse regering er het mes in zal zetten. Ze zal dan doen zoals ze nu al deed met andere openbare diensten, zoals bij jullie - in de VRT; sterk besparen.

Dit waren mijn antwoorden op de vragen, hoe ze het uitgezonden hebben, kan je beluisteren op radio 1 op 19/5/2010 om 16.45

Update: Hier vind je het audiofragment (na BUB): http://deredactie.be/cm/1.783277?view=popupPlayer


Of ook in dit filmpje:

Plakroutes voor de verkiezingen

De ingekleurde gemeentes zijn alvast zeker dat ze het bezoek zullen krijgen van onze plakploegen. Overal zullen de komende weken tweetalige affiches "Verdeel de rijkdom, niet de werknemers prijken. Op dit moment zijn er 6 Links-Socialistische plakploegen gevormd. Wil jij zelf ook een steentje bijdragen om de laatste witte vlek nu al in te vullen... laat iets weten op brugge@socialisme.be (op dat e-mail adres kan je ook de adressen met de borden krijgen)

Eerste verkiezingsaffiches in... De Westhoek

Woensdag gingen we na de vergadering in Diksmuide met twee plakploegen op pad in West-Vlaanderen. De verse affiches waren niet alleen de eerste LSP-affiches die geplakt werden, ze waren ook de eerste affiches die in de Westhoek tout court. Sinds woensdag prijt dus onze slogan: Verdeel de rijkdom, niet de werknemers in verschillende West-Vlaamse dorpen.

Woensdag deden we reeds de gemeentes Diksmuide, Koksijde, De Panne en Zwevegem. Vandaag was ook Kortrijk aan de beurt.

Eén dag feest...

Maandag was het feest op de Europese beurzen. Na weken van verliezen onder invloed van de toegenomen staatsschulden leek een nieuwe Lehman-brothers afgewend door het 'krachtdadige optreden' van de Europese Unie. Lang duurde het feestje echter niet. De kater laat zich reeds voelen bij diegene die gisteren aan het feest waren, maar ondertussen wordt het steeds duidelijker dat de werkenden overal in Europa de echte slachtoffers zullen zijn.

Na weken van onderlinge twisten tussen de Europese elites, tussen die uit het Noorden en het Zuiden, tussen de meer industriële en de meer financiële sector van de bourgeoisie is men uiteindelijk tot daden overgegaan om het Zuid-Europese schuldenprobleem uit te stellen en de 'besmetting' van de rest van Europa te vermijden. Alle wapens werden uit de kast de kast gehaald voor wat de Tijd karakteriseerde als "Total Krieg". 750 miljard werd vrijgemaakt om de speculatiehonger van de haaien te stillen.

Veel voordeel zullen de Zuid-Europese werknemers en gepensioneerden, de eerste Europese slachtoffers van de schuldenzeepbel, er echter niet uit halen, integendeel. Een deel van het geld zou uit het IMF komen dat de Zuid-Europese begrotingen onder curatele zou plaatsen. De bevolking Portugal, Spanje en Griekenland werd dit weekend nogmaals gedwongen om extra besparingen te slikken.

Het spreekt vanzelf dat het speculatief kapitaal - de "sharks", volgens de treffende bijnaam die Joe Higgins ze gaf - maandag een feestje vierden. 750 miljard extra geld om de banken te redden door de griekse schuld te garanderen én de garantie dat het IMF ervoor zou zorgen dat de Europese bevolking de rekening van de crisis gepresenteerd krijgt, kapitalisten zouden voor minder feesten. Maandag gingen de beurzen dan ook door hun dak. De indexen gingen met 10 procent of meer omhoog en vooral de banken deden gouden zaken, de aandelen van KBC stegen zelfs met bijna 25 procent.

Lang bleef het feestje niet duren. Wij stellen al lang dat een structurele oplossing voor de crisis onder het kapitalisme bijna onmogelijk is. Blijkbaar zijn ook enkele kapitalisten de dag nadien tot de conclusie gekomen dat zelfs het pakket maatregelen van de EU onvoldoende zou kunnen blijken om structureel iets aan de situatie te wijzigen.

Het hele pakket van 750 miljard houdt immers nogal wat risico's in. Een groot deel van het budget bestaat immers uit geld uit andere lidstaten die dat op hun beurt leenden op de kapitaalmarkten. De schuld verdwijnt daarmee helemaal niet, er is in dit geval enkel sprake van herverpakking van schulden, met een collateralisering van de risico's. In feite gaat dit deel van het budget niet veel verder dan de vorming van veredelde CDO's. De recepten van de banken worden vandaag op staten toegepast. De geschiedenis heeft ons echter geleerd dat het verspreiden van het risico op een failliet dat risico niet doet verdwijnen, maar eerder een verspreiding van het risico voor een bankroet over de hele sector met zich meebrengt.

Daarnaast heeft de ECB gisteren aangekondigd staatsobligaties op te kopen, een maatregel die ze tot hiertoe steeds staalhard heeft ontkend te gebruiken. Wanneer een Centrale Bank dat doet, dan komt dat neer op geld bijdrukken. Niet enkel creeërt dat groot risico op inflatie, zeker op een moment dat die reeds begon te stijgen in de afgelopen maanden, het kan eveneens een recept zijn voor internationale spanningen. Moedwillige inflatie introduceren komt immers neer op het devalueren van de munt op termijn, om zo de export te verbeteren. Dit houdt een reëel gevaar in voor competitieve devaluaties tussen economische blokken, met een race to the bottom en stijgende spanningen tussen landen tot gevolg.

De beurzen bevestigde de structurele zwakte van de oplossingen nog veel sneller dan verwacht, na 24 uur kwam reeds de correctie. De onstabiliteit van de financiële sector bereikt daarmee een ongekend hoogtepunt. Een treffende illustratie hiervan is de opeenvolging van titels van 3 opeenvolgende commentaren over de Bel 20 in de Tijd tussen 7 en 11 mei (8 en 9 mei was immers weekend, en dus was er geen handel op de beurzen).

Grootste koersval sinds maart 2009 (7/5)
Bel20 kent vierde grootste stijging ooit(10/5)
Bel20 staat op met kater (11/5)

Het lijkt duidelijk dat de burgerlijke analisten geen weg meer weten met de huidige ontwikkelingen. Om dat te verbloemen zien we de laatste tijd steeds vaker Orwelliaanse Newspeak verschijnen in de commentaren. De site van de tijd opende dinsdagmorgen met "Beurzen nemen gas terug"... Ik vraag me af of die journalisten ooit met de auto reden... Wanneer je gas terugneemt, wil dat zeggen dat je nog steeds dezelfde richting blijft uitgaan. Wat we hier zagen was eerder een sprint - volle gas vooruit - waarna de handrem wordt opgetrokken en men de auto met piepende remmen in achteruit smijt. Ondertussen blijft men hopen dat de koppeling het zal blijven uithouden.

Ondertussen lijkt de diagnose van heroïneverslaving van het kapitalisme steeds duidelijker... waarbij de shots steeds minder effect hebben naar mate het einde nadert...

Vlamingen, Walen? On est tous des grecs!

Terwijl de Griekse bevolking platgewalst wordt door 'de markten' en enorme besparingen worden opgelegd door het IMF lijkt de Belgische politieke elite vooral bezig met Walen tegenover Vlamingen op te hitsen. De NVA scheert hoge toppen en de traditionele partijen willen hun communautaire gezicht niet verliezen. Nu al weten we dat 'de media' ons zullen doen geloven dat deze verkiezingen over BHV zullen. Schijn bedriegt, de verkiezingen zullen gaan over wat vandaag aan de hand is in Athene, niet in Brussel!













In zowat alle landen van de EU probeert men vandaag de crisis van het kapitalisme door te schuiven op de schouders van de werkende bevolking. Sinds 2008 werden de banken uitgekocht en werden hun schulden staatsschulden. Vandaag willen de regeringen - onder het mom van de afbouw van deze schulden - de rekening van de crisis doorschuiven aan de werkenden, de werklozen, de ambtenaren... Ze worden daartoe aangepord door "de markten", of beter de speculatieve investeringen van dezelfde banken die aan de basis van de crisis lagen, en gered werden door de staat.

De eerste voorbeelden zijn gekend. Eerst waren het IJsland en Ierland die al stevige besparingen moesten slikken, nu zijn het de Zuid-Europese landen. Samen met de EU en het IMF doen de regeringen er nu alles aan om de kapitalistische speculanten gunstig te stemmen. Alle sociale verworvenheden moeten wijken voor de dictatuur van de ratingsbureaus, het IMF, de EU en het internationale financiële kapitaal. De Grieken en Portugezen moeten vandaag inleveren op hun loon (lonen die nu al slechts 500-700 euro bedragen), op hun uitkeringen en ze verliezen hun statutaire rechten. Tegelijkertijd wordt er gesneden in alle openbare diensten; gezondheid, onderwijs, openbaar vervoer, post... De recepten blijven ondanks de crisis uit hetzelfde neoliberale kookboek komen: besparingen, privatiseringen en flexibiliseringen.

In België staat ons na de verkiezingen hetzelfde te wachten. Ondanks de communautaire heibel en de politique politicienne valt er toch een sterke eensgezindheid te ontwaren bij alle grote partijen. Allen, van VB tot SPa, willen ze de crisis op op één of andere wijze op de gewone man verhalen door middel van besparingen en loonbevriezingen. Op die wijzen moeten de werknemers, ambtenaren en hun families opdraaien voor een crisis die ze zelf niet veroorzaakt hebben.

In de Vlaamse regering, waar wel stabiliteit is hebben we al een voorproefje gekregen van dat soort maatregelen. De werknemers van onder andere de VRT en van de ondersteuningspunten in het onderwijs waren daar het eerste slachtoffer van. Ook werknemers in de privésector kregen in heel wat bedrijven reeds rekeningen gepresenteerd, bij Bayer, bij Opel, bij Carrefour, bij Inbev...

De harde besparingsmaatregelen die eraan komen zullen op weerstand stuiten, zoals we vandaag in Griekenland zien. De Belgische politici zullen uiteraard wachten met het botte mes boven te halen tot na de verkiezingen. We weten nu al dat er na deze verkiezingen een nieuw globaal plan aankomt. Wij moeten echter niet op hen wachten om nu al het verzet te beginnen organiseren. Wanneer ikzelf mij kandidaat stel bij deze verkiezingen hoort dan ook in dat kader geïnterpreteerd te worden. Wij voeren nu een campagne om na de verkiezingen naar de piketten te trekken en op straat te komen. Samen met de Griekse arbeiders zullen we de strijd aan gaan tegen de rekening van de kapitalistische crisis die ons allen gepresenteerd zal worden. Als Vlaamse, Waalse, en bij uitbreiding alle Europese werknemers en jongeren, hebben we uiteindelijk dezelfde belangen en dezelfde strijd. On est tous des grecs!