Carrefour plant 1700 ontslagen: Verzet nodig!

Carrefour maakte deze ochtend bekend dat ze 1672 mensen afdanken en 21 vestigingen in België zullen sluiten. De media leggen de oorzaak bij de dalende winsten. Desondanks maakte Carrefour vorig jaar nog meer dan 400 miljoen euro winst. Werknemers worden weer opgeofferd voor het blinde winstbejag van de aandeelhouders. Verzet is nodig!

Reeds enkele dagen waren er speculaties over wat de inhoud zou zijn van het nieuwe besparingsplan van Carrefour. Over één ding waren de media het alleszins eens; er zouden weer honderden ontslagen vallen. Carrefour sluit daarmee aan bij het rijtje van multinationals die de laatste

maanden kwamen aandraven met plannen om honderden mensen te ontslaan: Open, Bayer, Heiniken, Inbev… en dat in een periode waar honderdduizenden arbeiders en jongeren géén werk vinden.

Op de ondernemersraad in Evere werd deze morgen het plan uiteindelijk voorgelegd. waarmee 1672 mensen hun werk zouden verliezen. Bovendien zouden 21 vestigingen sluiten. Het zou gaan om vestigingen in Brugge, Middelkerke, Zwijnaarde, Mechelen, Westerlo, Genk, Eupen, Kuurne, Moeskroen, Ronse, Casteau, Haine-St.-Pierre, Jumet, Gent, Kortrijk, Antwerpen, Genk, Maaseik en Maasmechele

n. Op de RTBF werd ook de Carrefour van Veurne vermeld, maar die werd niet vermeld in de andere media.

Daarnaast worden ook nog eens 10 vestigingen uitverkocht aan zelfstandigen en 20 aan de familie Mestdagh. Ook het depot in Ternat met 270 personeelsleden wordt gesloten. Bovendien worden allen lonen van wie onder PC 312 werkt bevroren.

Ontslag met voorbedachte rade

De directie heeft natuurlijk schrik dat verschrikkelijk besparingsplan als volledig onaanvaardbaar wordt gezien door het personeel en de publieke opinie in het algemeen. Daarom werden de ontslagen al maanden voorbereid en circuleerden allerhande rampscenario’s al enkele maanden. Zo werd het gerucht gelanceerd dat Carrefour in zijn geheel uit België zou wegtrekken om de angst bij de werknemers te vergroten. Dat is een tactiek die ook Bayer 2 maand geleden uitprobeerde, met weinig succes overigens, door het schitterende werk van de vakbonden bij Bayer.

Daarnaast werden de cijfers van de boekhouding van de winkelketen ook bewust vervalst. De directie stal vlak voor Nieuwjaar zomaar eventjes 1 miljard Euro uit de koffers van Carrefour België om het bedrijf kunstmatig te verarmen. De standaard schreef maandag: “Door de geldstromen af te zonderen, maak je het geheel (het besparingsplan, nvdr) verkoopbaar…. Carrefour heeft het geld uit het bedrijf gehaald zodat de bonden nu voortaan onderhandelen met een 'arm' bedrijf. Doordat het geld weg is, is Carrefour iets minder kwetsbaar voor sociale chantage.”

Besparingsronde nummer zoveel

De winkelketen is met deze ‘cost-cutter’ niet aan zijn besparingsproefstuk toe. De laatste jaren heeft de Multinational een hele rist besparingsrondes doorgevoerd. Een beproefde tactiek die Carrefour verschillende malen toepaste was het sluiten van vestigingen (16 in 2007), zoals die aan Gent-dampoort, om ze daarna door te verkopen aan individuele zelfstandigen. De jongere oud-personeelsleden konden dan eventueel terug aangenomen worden met veel lagere lonen en een slechtere syndicale bescherming. Het oudere personeel werd uitgeschakeld; te veel ancieniteit en teveel syndicale ervaring.

Carrefour bleef ondertussen haar winsten ontvangen via de huur van haar verstigingen en de verkoopsrechten van de uitbaters. Dubbele winst dus, en géén last meer van eigen personeel dat protesteert tegen uitbuiting!

Een andere wijze waarop Carrefour het personeel liet opdraaien om haar resultaten voor de aandeelhouders op te vijzelen was door de werknemers in de nieuwe vestigingen een ander statuut te geven. Zo werd enkele jaren geleden een gigantische nieuwe vestiging in Brugge, aan de Blauwe Toren, geopend. Wat echter vooral nieuw was, waren de arbeidsvoorwaarden van het personeel. In plaats van onder Paritair Comité 321 voor supermarkten, zou het nieuwe personeel moeten werken aan de voorwaarden van Paritair Comité 202.01 dat bedoeld is voor personeel in kruidenierszaken. Op die wijze zou de directie meer dan 25% kunnen besparen op haar personeel. Bovendien zouden de werknemers via camera’s gecontroleerd worden op hun productiviteit en was er geen syndicale afvaardiging.

Niet verwonderlijk dat deze low-cost jobs niet bepaald populair waren bij de Bruggelingen op zoek naar een baan. Om deze jobs in te vullen werd daarom ‘samengewerkt’ met de VDAB. Alle Brugse werklozen werd uitgenodigd op een jobbeurs aan de Blauwe Toren en werden gestimuleerd om een job in de Carrefour aan te nemen. Wie deze condities weigerde, verloor onmiddellijk zijn uitkering; moderne slavernij heet zoiets!

Repressie

Trends maakte maandag bekend dat de ondernemingsraad waar de ontslagen zouden worden aangekondigd, extra beveiligd zou worden. Een speciale security-dienst werd ingehuurd om eventuele werknemers die niet akkoord zouden gaan, ver weg te houden. Dat biedt reeds een glimp op de wijze waarop Carrefour omgaat met haar personeel en dan vooral met zij die niet akkoord gaan met de uitbuiting; repressie troef.

Carrefour is daarmee niet aan haar proefstuk toe; in het verleden heeft de winkelketen reeds meermaal aangetoond serieuze moeite te hebben met zaken als het stakingsrecht. Bij eerder verzet tegen herstructureringen werd het meermaals met de voeten getreden. Stakingspiketten die personeel en klanten trachtten te overtuigen van hun gerechtvaardigde strijd werden bij Carrefour consequent geconfronteerd met dreigtelefoons, deurwaarders, éénzijdige verzoeksschriften, dwangsommen, fysiek geweld van de directie en zelfs puur politiegeweld.

Ook militanten van LSP die de afgelopen jaren de strijd van de Carrefour-werknemers ondersteund hebben, en regelmatig hun solidariteit gingen betuigen aan de piketten kwamen reeds verschillende malen in aanraking met de brutale repressie vanuit de Carrefour-directie. Zo werd op 8 november 2008, samen met enkele syndicalisten, een ACOD-militant en lid van LSP weggevoerd door de politie aan de Carrefour van Sint-Pietersleeuw. Hij werd achteraf ook nog eens beboet met een combitax. (verslag)

Zelfs de kapitalistische media en het gerechtelijk apparaat vinden soms dat het er al te gortig aan toe gaat bij Carrefour. Zo stelde de rechtbank in Veurne in decenber 2008 dat de procedure van éénzijdige verzoekschrift, die de directie had gebruikt om stakende carrefour hun het stakingsrecht te ontzeggen – én dus hen het recht te ontzeggen om op te komen tegen de besparingen op hun kap - onwettelijk was.

Verzet noodzakelijk

Op het gerecht en de media zullen we echter niet moeten rekenen willen we de strijd bij Carrefour winnen en alle besparingen doen intrekken. Daarvoor zal het personeel en de vakbonden het verzet moeten organiseren. Enkel strijd loont immers; dat hebben de acties in het verleden, zeker bij Carrefour aangetoond.

De afgelopen weken hebben Bayer en Inbev reeds het goede voorbeeld getoond. Ten opzicht van de hebzucht van de kapitalisten moet we als werknemers en syndicalisten een antwoord klaar hebben. Jaren superwinsten gingen aan onze neus voorbij, waarom zouden wij er nu dan voor opdraaien wanneer de winsten wat verlagen? Carrefour maakt trouwens nog steeds een jaarlijkse nettowinst van meer dan 400 miljoen euro!

Ingaan op de eisen van de directie zou als een teken van zwakte geïnterpreteerd kunnen worden door de directie. Dan mogen we er zeker van zijn dat in de toekomst nog meer ontslagen en looninleveringen zullen volgen. Ook in de vestigingen die vandaag niet zullen sluiten, zal een nederlaag vandaag zware gevolgen hebben in de toekomst; dààrom is de verzet tegen de afdankingen ook hun strijd. Bij de pakken blijven zitten zal bijgevolg niet helpen. Dinsdagmiddag gaf de Carrefour van Sint-Pieters-leeuw al het goede voorbeeld door in staken te gaan. Andere vestigingen volgen.

Verzet organiseren in een supermarktketen is allesbehalve evident; personeel dat over verschillende vestigingen verdeeld is, zeker in de kleinere supermarkten staat immers vaak zwakker ten opzichte van repressie en deurwaarders dan in andere sectoren. Daarom is de organisatie van solidariteit tussen de vestigingen en met de buurtbewoners rond de vestigingen cruciaal voor een overwinning in de strijd voor het behoud van jobs en arbeidscondities.

Bovendien zullen de vakbonden ook een plan moeten klaarhebben om de strijd uit te breiden indien Carrefour haar plannen toch wil doordrukken. De strijd veralgemenen naar andere vestigingen, bedrijven en sectoren zal noodzakelijk zijn in dat geval.