Waaroor voeren jullie nu al 10 dagen actie?
“Het conflict gaat over twee zaken: de statutarisering en de werkdruk. Heel wat mensen in ons ziekenhuis werken immers zonder vast statuut. We hadden dit reeds aangeklaagd, en de directie had aangekondigd een groot aantal mensen een statuut te geven. Er werden ook examens uitgeschreven; waaraan heel veel mensen deelnamen. Velen wilden immers van hun nep-contracten af zijn en een degelijk statuut krijgen.
“In totaal werden er maar 48 werknemers benoemd, waarvan slechts 22 verplegers; en dat op een totaal van 400. Met onze acties willen we een maximaal aantal mensen statutair benoemd zien. Het ASZ is immers een openbaar ziekenhuis. Het kan niet dat zoveel mensen die in zo’n openbare instelling werken het moeten stellen met nep-contracten en interimjobs.
“Bovendien heeft het verschil tussen contractuelen en statutairen ook gevolgen voor het pensioen. Statutairen genieten van een overheidspensioen, terwijl de contractuelen het met een privé-pensioen en de zogenaamde tweede pijler moeten stellen. Daar heb je trouwens alleen recht op na je 65e en na een volledige loopbaan; én dat terwijl een heel groot deel van het verplegend personeel het niet zo lang volhoudt omdat het een zware job is.
“De andere eis die we naar voor schuiven gaat over een verlaging van de werkdruk. De ziekenhuissector staat bekend voor zijn hoge werkdruk, doordat er een groot personeelstekort is, waardoor de verplegers meer moeten werken. Zeker in ons ziekenhuis is dat het geval. Maar dat is niet te verwonderen. Wanneer je zo’n slechte voorwaarden aanbiedt voor een job; is het normaal dat je geen mensen vindt. Een deel van de oplossing is dus een vast statuut geven aan het personeel, in plaats van met (tijdelijke) contracten te werken.”
Een deel van jullie pamflet spreekt over een sluipende privatisering, wat wordt daarmee bedoeld?
“Het ASZ is een openbare instelling, maar de artsen hebben zich gegroepeerd in een VZW, die werkt als een private onderneming. Op die manier kunnen ze meer winst opstrijken, en tegelijkertijd het gewone personeel aan slechtere voorwaarden te laten werken. De contractuelen kan men bijvoorbeeld veel gemakkelijker ontslaan; en op die manier krijgt men ook werknemers die zich minder weerbaar opstellen. Ze proberen nu die vorm van werken ook over te plaatsen naar de rest van het personeel van het ziekenhuis.”
En jullie staking duurt dus al 10 dagen?
“Inderdaad, vandaag gaan we de tiende dag in. Daarmee zijn we volgens mij geschiedenis aan het schrijven in de sector van de verpleging. Ongeveer 35% van het personeel doet mee. Zo'n staking is wel heel zwaar voor de stakers; zeker met de lage lonen in deze sector is 10 dagen loonsverlies een serieuze opoffering. Sommige van onze mensen hebben op die 10 dagen al tot 900€ verlies geleden, premies voor nachtwerk en zo inbegrepen.
“Daarboven komen nog eens de dreigementen van de directie. Verschillende van onze leden kregen al het bericht dat hun C4 klaarlag als ze mee staakten. Het stakingsrecht wordt ons hier gewoonweg ontkend. Dat soort dreigementen van de directie maakt natuurlijk dat een deel van het personeel schrik krijgt, waardoor spanningen ontstaan tussen stakers en 'werkwilligen'. Bij een incident vorige week werd één van onze stakers aan het piket overreden door een stakingsbreker. De man kwam er vanaf met een whiplash en schaafwonden.”
De staking wordt wel ondersteund door een gemeenschappelijk vakbondsfront?
“Het eisenplatform van de staking wordt inderdaad door de drie vakbonden ondersteund. Dat is maar goed ook, want in de omstandigheden waarin we nu actie voeren, kunnen we problemen tussen de stakers wel missen.
“Met ACOD hebben we dit weekend ook een oproep gedaan aan andere delegaties om hun solidariteit met ons te komen betuigen. De problemen zijn immers gelijkaardig aan andere ziekenhuizen; maar ook andere sectoren hebben er belang bij om mee actie te voeren tegen de anti-syndicale repressie van de directie. Uit alle provincies gingen er mensen het piket komen ondersteunen. En ook het ACOD aan het UZ in Gent ging een solidariteitsdelegatie sturen.”
Hoe moet het nu verder?
“Deze middag (maandag) zijn er onderhandelingen. We hopen daarbij op een doorbraak.”
